ათასწლეულების  მანძილზე,  XX  საუკუნის  შუა  რიცხვებამდე  ვულკანურ  კუნძულებზე  სახლებს  აშენებდნენ  ცოცხალი  მიწის  ფენით, რომელზეც  ბალახები  ცვეულებრივად  ამოდიოდა,  ამ  ფენებით  თავიდან  ბოლომდე  ფუტავდნენ  სახლებს,  რაც  იცავდა  მოსახლეობას   ზედმეტი  სიცხისგან (ვუკლანის  ამოფრქვევის დროს) სახურავზე  იზრდებოდა  ბალახი  და  შენობა ინიღბებოდა მწვანე  ბალახით.თანდათანობით  ისლანდიელებმა  ერთმანეთის  მიბაძვით  დაიწყეს  ერთნაირი  პატარა  სახლების   შენება, მართალია  ეს  სახლები  პატარები  იყო,  მაგრამ  საკმაოდ  გამძლეები.  ეს  სახლები  ისეთი პოპულარულები  იყო,  რომ  ისლანდიაში  დღემდეა   შემონახული  არც  ისე  ცოტა  მსგავსი  სახლი,  მაგრამ  რა  ტქმა  უნდ ა ინტერიერი  ბევრად  კომფორტულად  აქვთ  ახლა  მოწყობილი.