ვ.ც. სოლოვიოვი (1853 - 1900) - გამოჩენილი რუსი რელიგიის ფილოსოფოსი, პუბლიცისტი, პოეტი. ცნობილი რუსი ისტორიკოსის ც.ს. სოლოვიოვის ვაჟი. რუსული რელიგიური ფილოსოფიის ერთ-ერთი ფუძემდებელი:

იუდაიზმისა და ქრისტიანობის მრავალსაუკუნოვანი ერთობლივი თანაარსებობა და ურთიერთობა შესანიშნავი მოვლენა გახლავთ. იუდეველები ყველგან და ყოველთვის აკვირდებოდნენ ქრისტიანობას და მას საკუთარი რელიგიის წესდებათა, საკუთარი რწმენისა და რჯულის მიხედვით ეპყრობოდნენ. იუდეველები ყოველთვის იუდეველურად გვეპყრობოდნენ: ჩვენ კი, ქრისტიანებმა, პირიქით, აქამდე ვერ ვისწავლეთ იუდაიზმისადმი ქრისტიანული მოპყრობა. მათ არასოდეს დაურღვევიათ საკუთარი რელიგიური კანონი ჩვენ მიმართ, ჩვენ კი გამუდმებით ვარღვევდით და ვარღვევთ მათ მიმართ ქრისტიანული რელიგიის მცნებებს. ნაცვლად იმისა, რომ სწორედ ეს საკითხი მოვინანიოთ, ვცდილობთ ჩვენი დანაშაული სხვას გადავაბრალოთ. ჩვენ როდი ვართ დამნაშავე, დამნაშავე ფანატიზმით გამორჩეული შუა საუკუნეების პერიოდია, დამნაშავე კათოლიკური ეკლესიაა. აი, ჩვენს დროშიც დაიწყო იუდეველთა დევნა, ისეთ ქვეყნებშიც კი, რომლებიც არ გახლავთ კათოლიკური. აქ უკვე დამნაშავენი ჩვენ კი არა, არამედ თავად დაზარალებულნი არიან. ჩვენ შორის მცხოვრები იუდეველები იუდეველთა წესისამებრ გვეპყრობიან; ნათელია, რომ ჩვენ მათ წარმართთა წესისამებრ უნდა მოვექცეთ; მათ არ სურთ ჩვენდამი სიყვარულის გამოჩენა, გასაგებია, რომ ჩვენ ისინი უნდა გვძულდეს; ისინი განცალკევებულად დგანან, არ სურთ ჩვენთან აღრევა, არ გვიცხადებენ სოლიდარობას; ნათელია, რომ ჩვენ ისინი უნდა აღმოვფხვრათ.

ამგვარად, იუდაიზმისადმი დამოკიდებულებაში ქრისტიანობის უდიდესმა ნაწილმა გამოამჟღავნა ან უგუნური მოშურნეობა ან უძლური გულგრილობა. ორივე დამოკიდებულება უცხოა ჭეშმარიტი ქრისტიანული სულისათვის; არც ერთი მათგანი არ დგას ქრისტიანული იდეის სიმაღლეზე. უკვე XIII საუკუნიდან მოყოლებული, ვხედავთ ერთეულ მცდელობებს ქრისტიანული სამყაროს მოღვაწეთა და მოაზროვნეთა მხრიდან; მცდელობებს იუდაიზმისადმი სხვანაირი, ჭეშმარიტად ქრისტიანული დამოკიდებულებისა. ამ მცდელობათ, მართალია, რაიმე აშკარა შედეგები არ მოჰყოლია, მაგრამ, მიუხედავად ამისა, ეს ნაბიჯები ებრაელებთან დაკავშირებული საკითხის ჭეშმარიტი გადაწყვეტისკენ მიმავალი გზის დასაწყისია, რაც უკვე ნაწინასწარმეტყველებია მოციქულ პავლეს მიერ რომაელთა მიმართ წერილში (მე-12 თავი). ღირსმა ნიკანორმა, ხერსონისა და ოდესის ეპისკოპოსმა (ავტორი შესანიშნავი და ჯერ კიდევ სათანადოდ შეუფასებელი რელიგიის ფილოსოფიაში დაწერილი შრომისა) ოდესაში წარმოთქვა შთაგონებული და ჭეშმარიტად ქრისტიანული სიტყვა ძველაღთქმისეულ და ახალაღთქმისეულ რელიგიათა შორის არსებული უმჭიდროვესი კავშირის შესახებ. ამ შესანიშნავი სიტყვის მთავარი აზრია იუდაიზმისა და ქრისტიანობის ერთობა, რომელიც აღმოცენებულია არა გულგრილობის ან რაიმე განყენებულ პრინციპთა ნიადაგზე, არამედ სულიერი და ბუნებრივი ნათესაური კავშირის და, ასევე, დადებით რელიგიურ ინტერესთა რეალურ ნიადაგზე. ჩვენ ერთიანნი უნდა ვიყოთ იუდეველებთან, თანაც, ქრისტიანობაზე უარის თქმის გარეშე, არა ქრისტიანობის საწინააღმდეგოდ, არამედ ქრისტიანობის სახელითა და ძალით; იუდეველნიც უნდა ერთიანნი იყვნენ ჩვენთან არა იუდაიზმის საპირისპიროდ, არამედ ჭეშმარიტი იუდაიზმის სახელითა და ძალით.

წაიკითხეთ  სრულად