- ასეთ დროს აქ რას აკეთებთ, - მისალმების შემდეგ ჰკითხა პოლიციელმა ნიკას.

- ალბათ 3000 ლარით დამაჯარიმებთ, ხო? - გაეღიმა ნიკას.

- შესაძლოა, - პოლიციელმა თავი წარუდგინა და პირადობის მოწმობა მოსთხოვა, - ხომ იცით, რომ კომენდანტის საათია?

- კი, ვიცი, - ნიკამ პირადობის მოწმობა გადასცა წესრიგის დამცველს.

- გასაგებია, - პოლიციელმა პირადობის მოწმობას თვალი გადაავლო.

- იცით, მე მამა გავხდი ამაღამ, - უთხრა სიხარულით სავსე ნიკამ, - პირველი შვილი შემეძინა და სოფელ მამკოდიდან ფეხით მოვდივარ.

- იქაური ხართ?

- არა, მაგრამ იქ საქონელი მყავს.

- ფეხით რატომ მოდიხართ?

- ტრანსპორტი არაა, მე კი მანქანა არ მყავს. ვიფიქრე, ნახალოვკაში პირველ სამშობიარომდე ტაქსით მივალ-მეთქი. არც ტაქსია, არც არავინაა, რომ ხელი დავუქნიო და მანქანის გაჩერება ვთხოვო.

- პირველი შვილია?

- კი.

- ბიჭია?

- გოგოა.

- გათენებას რატომ არ დაელოდეთ?

- ვერ შევძელი. მეუღლის გვერდით უნდა ვიყო. ვერ გავჩერდი. საქონელი მეზობელს ჩავაბარე და წამოვედი.

- არ მატყუებთ?

- არა, გეფიცებით.

პოლიციელი ჩაფიქრდა.

- რა ხდება მანდ? - გასძახა პოლიციელს მეწყვილემ.

- ეს კაცი ნახალოვკაში მიდის, პირველ სამშობიაროში, - მიუგო პოლიციელმა.

- რა სჭირს, ორსულადაა, - იხუმრა მეწყვილემ.

- პირველი შვილი შეეძინა, გოგონა.

- დავეხმარები, თუ დედაჩემის სახელს დაარქმევს, - საპატრულო პოლიციის მანქანიდან გადმოვიდა მეწყვილე და ნიკასკენ გაემართა.

- დედაშენის სახელი რატომ უნდა დავარქვა? - ჰკითხა ნიკამ.

- დღეს დედაჩემის დაბადების დღეა, მაგრამ, სამწუხაროდ, რამდენიმე წლის წინ გარდაიცვალა. ჩემს შვილებს მისი სახელი ვერ დავარქვი, რადგან ბიჭების მამა ვარ, ჩემი ძმაც ბიჭების მამაა. არადა დედას კარგი სახელი ერქვა. მოგეწონება.

- მაინც რა ერქვა? - დაინტერესდა ნიკა.

- მარიამი, - მიუგო მეწყვილემ.

- მართლა? - გაუხარდა ნიკას.

- კი, მართლა, - თავი დაუქნია მეწყვილემ, - მაგრამ ასე რამ გაგახარა?

- იცით, ცხონებული დედაჩემის სახელის დარქმევა მინდოდა ჩემი გოგონასთვის...

- მაშინ 300-ლარიანი ჯარიმა არ აგცდება, - თვალი ჩაუკრა მეწყვილემ ნიკას.

- საქმე ისაა, რომ ამცდება, - გაეცინა ნიკას.

- ვითომ რატომაო? - ჩაეძია მეწყვილე.

- იმიტომ, რომ დალოცვილია ღმერთი და სასწაულია განგება მისი. დედაჩემსაც მარიამი ერქვა და დღეს დედაჩემის დაბადების დღეცაა.

პოლიციელებს სახეზე გაოცება დაეტყოთ.

- მართლა? - ჰკითხა პოლიციელმა და მეწყვილეს ღიმილით გადახედა.

- რა თქმა უნდა, - შესძახა ნიკამ.

- წავედით სამშობიაროში, - აღმოხდა მეწყვილეს, - არ ვიცი, მართალს მეუბნები თუ მაბოლებ, მაგრამ გული მიგრძნობს, რომ ალალი კაცი ხარ.

- მერე ჯარიმა? - ჰკითხა მეწყვილეს პოლიციელმა.

- რა დროს ჯარიმაა, ძმაო?! ვერ გაიგე, მარიამი დაბადებულა!...

პოლიციელებმა ნიკა საპატრულო პოლიციის მანქანაში ჩაისვეს და სირენების გნიასით დაიძრნენ ნახალოვკისკენ. 

ავტ : გელა ბერუაშვილი