კიდევ ერთხელ მოვიდა გონს... მამას ხელზე ხელი მოუჭირა...
"მიყვარხარ, მამი"...


ჟურნალი "გზა", 2010 წელი

მას უბრალოდ, გოგონა დავარქვათ, რადგან ანგელოზებს სახელებს არ არქმევენ... მას კი უბრალოდ - ბიჭი, რომ თანაბარ პირობებში იყვნენ...

გოგონას მამისგან 21 წლის, გარდაცვლილი შვილის ამბავს უცრემლოდ ვისმენდი...
რატომ? მეც მიკვირდა საკუთარი გულქვაობის... მაგრამ რომ დავფიქრდი, მივხვდი: არ ვტიროდი იმიტომ, რომ გულმოკლული მამა საკუთარ ტრაგედიას კი არა, სიყვარულის საოცარ ამბავს მიყვებოდა, რომელიც ცრემლს კი არა, ჟრუანტელს მგვრიდა...

გოგონას უზრუნველი, ცელქი, მოუსვენარი, თვალებში ჭინკებათამაშებული ბავშვობა ჰქონდა... მერე სტუდენტობა... უყვარდა კიდეც და მღეროდა იმ სიყვარულზე...

ისეთი ლამაზი იყო, რომ ბევრ ბიჭს რჩებოდა მასზე თვალი, მაგრამ შორიდან, ჩუმად ზვერავდნენ მხოლოდ...

ყველაფერი მაშინ დაიწყო, როცა გოგონა 18 წლის იყო... მკლავის ტკივილმა შეაწუხა. ექიმთან მიმავალი არც კი ფიქრობდა, რომ სულ მალე ის - საშინელ დიაგნოზს, იღბალი კი განაჩენს გამოუტანდა...

საავადმყოფოდან საავადმყოფოში სიარული... პირველი, მცდარი დიაგნოზი - მხარი ექნებოდა მოტეხილი და ცუდადაა შეხორცებული, ვუმკურნალებთ და ტკივილი გაუვლისო... არ გაუარა... ონკოლოგიური საავადმყოფოდან გერმანიისკენ მიუთითეს - ჩვენ უძლურნი ვართ, ისინი დაგეხმარებიანო...

არც ისე იოლი აღმოჩნდა 12 ათასი ევროს შოვნა... იშოვეს, წაიყვანეს...

ძვლის სარკომააო, მშვიდად უთხრეს და 120 ათასი ევრო მოითხოვეს ოპერაციისა და შემდგომი მკურნალობისთვის...
ძალიან, ძალიან ბევრი ფულია 120 ათასი ევრო, მაგრამ შვილის სიცოცხლე - შეუფასებელი...

"ვის უნდა 20 ათასი" დაეხმარა...

- დადნა კომპიუტერი, იმდენი ზარი შემოდისო, - პროდიუსერი ამბობდა... ამ თამაშის არსებობის ისტორიაში ყველაზე მეტი თანხა მოაგროვა გოგონამ...

86 ათასმა ადამიანმა დარეკა...
86 ათასმა უცხო ადამიანმა მიიტანა გულთან ახლოს გოგონას გასაჭირი...

წაიკითხეთ  სრულად